Louis Ferron, Karelische nachten

Na ruim dertig jaar heb ik dit boek van Louis Ferron opnieuw gelezen. Ik vond het indertijd niet zo toegankelijk. Het zat vol wreedheid en herinneringen aan gewelddadige omstandigheden. Ik heb me nu enigszins verdiept in de levensgeschiedenis van de auteur. Een Duitse vader en een Nederlandse moeder. De vader is jong gestorven. Louis groeit voornamelijk op in verpleeghuizen en zit vol schaamte over het Duitse oorlogsverleden van zijn vader die streed aan het Oostfront. Ongetwijfeld is hij daar als kind mee gepest.
In de roman bezoekt de ik-figuur het beladen landschap aan de oostkant van Finland waar de nachten 's zomers licht zijn, in contrast met het duistere verleden, dat Ferron beeldend weet op te roepen.
Ferron betaalde wel een prijs voor zijn traumatische jeugd. Hij was een kettingroker en dronk veel. Ik verbeeld me dati was en daarvoor ook met zijn verslechterende gezondheid zijn tol voor betaalde. Maar dit is een speculatief idee. Ferron schreef fijnzinnig en helder. Voor dit boek ontving hij de AKO literatuurprijs. Toch is hij nooit een bekende schrijver geworden. Zijn werk is bijvoorbeeld lang niet in het Duits vertaald, terwijl die eer minder goed schrijvende auteurs wel ten deel viel. Vijftien jaar na zijn dood, is nu een van zijn boeken vertaald. Zijn vrouw, Lilian Blom, heeft over hem het boek 'De tuinkamer' geschreven.