J.H. Donner, schrijversnaam van Hein Donner, een bekende Nederlandse schaker, die leefde als een bohemien en met wisselend succes de schaaksport beoefende. In zijn beste momenten kon hij zich meten met de beste schakers in de wereld. Naast schaker was hij ook schrijver, sterk geïnspireerd en gefascineerd door Harry Mulisch, over wie hij verschillende boeken schreef. Donner speelt ook een hoofdrol in de grote roman van Mulisch, ‘de ontdekking van de hemel’. Rond zijn zestigste werd Donner getroffen door een hersenbloeding, waarschijnlijk mede ten gevolge van het vele roken. Hij raakte verlamd en kon nog maar zeer moeizaam praten. Hij werd opgenomen in een Amsterdams verpleeghuis en schreef wekelijks een korte column in NRC Handelsblad. Hij tikte met één vinger en kon het resultaat van wat hij schreef niet geheel overzien. Niettemin schreef hij bij vlagen scherp en vilein, over geloof, politiek en de verzorging in het tehuis waar hij verbleef. In het boek ‘ Cliënt E. Busken’ van Jeroen Brouwers wordt een dergelijke man in een roman tot leven gebracht. ‘ Als schrijver moet je veel lijden’ is de vierde en laatste bundel die Donner na zijn hersenbloeding uitbracht. De columns zijn dus kort voor zijn dood geschreven. Ik vind de columns ontroerend, maar heb ook wel het gevoel dat je het verval van een intelligente man volgt. Soms missen de stukken samenhang en blijven het flarden van gedachten.

Zie ook: https://www.goodreads.com/book/show/17931389-als-schrijver-moet-je-veel-lijden