Als je met de komst van een nieuw jaar je van alles voorneemt, dan moet je niet raar opkijken als je op 20 januari dat allemaal vergeten bent en dat alles weer ‘business as usual’ is. Je kunt misschien beter eens achterom kijken. Wat heb ik het afgelopen jaar opgepakt, welke dromen heb ik waargemaakt, wat heb ik laten liggen. Van mezelf weet ik dat ik mijn passie voor schrijven heb opgepakt, die heel lang al sluimerde onder de laag van verplichtingen en andere bezigheden. Dat is niet het resultaat van een goed voornemen, het overkwam me eigenlijk.

We kennen allemaal de wet van de traagheid uit de natuurkunde, maar je kunt deze ook op mensen toepassen. Je hebt de neiging om bezig te blijven met wat je aan het doen bent en je moet je dan tot iets anders zetten. Vooral op pubers is deze wet vaak van toepassing, ze lijken soms niet vooruit te branden.  ‘Wanneer ga je je huiswerk nu eens doen’?. Maar iedereen  zal bij zichzelf die wet ook wel herkennen. Je zit in een bepaalde modus of een bepaald patroon en je voelt je daar goed bij of betrekkelijk goed, maar er kriebelt  toch iets, is dit nu wat ik wil zijn? Je dromen, dat waar je als kind al over fantaseerde kunnen je dan helpen.  Zo was mijn jongensdroom om te schrijven. Zoals sommige kinderen een Epke Zonderland willen zijn, zo wilde ik wel even ad rem zijn als Godfried Bomans. Wie kent hem nog? Ruim veertig jaar geleden overleden, maar toen als schrijver bij een breed publiek bekend en populair.  Nou ben ik geen tweede Bomans of Hermans of Mulisch geworden maar door te schrijven ben ik wel iets meer mezelf geworden. Je ontdekt je zwakte en je kracht en brengt die op jouw manier onder woorden. Als je geluk hebt vinden anderen het de moeite waard om te lezen.  Ik hoop de komende tijd daar mee door te gaan. Ik kijk er wel voor uit om daar een goed voornemen van te maken. Eind 2013 zien we wel wat er van terecht gekomen is!

© José van Rosmalen, 2012