In dit boekenweekgeschenk uit 2002 maken we kennis met Loes en Nico, een echtpaar dat leeft in de schaduw van hun verdwenen dochter. Zij is lerares, hij werkt in een psychiatrisch ziekenhuis waar hij directeur wordt en grootse plannen heeft om alles anders aan te pakken. Het pakt allemaal tragisch uit, ze leven langs elkaar heen en jagen hun eigen illusies na. Nico stuit op hevig verzet in zijn werk, Loes stort zich naast haar werk op het tuinieren en hoopt via een zich als vriend van haar dochter voordoende jongeman haar dochter terug te winnen. Het verhaal wervelt voort met een nachtelijke brand in een van de paviljoens van het ziekenhuis en een vlucht van Nico vergezeld van een jonge stagiaire. Het loopt dramatisch voor Nico af. De verdwenen dochter komt nog een keer als een schim voorbij. Anna Enquist, zelf moeder van een overleden dochter weet de pijn en de leegte van het gemis goed op te roepen. In 90 bladzijden wordt veel verteld. De ijsdragers hebben te maken met hoe vroeger bergbeklimmers verkoeling kregen door ijs dat door assistenten gedragen werd. Verkoeling zoeken dus. Tegen het eind wordt ook pas duidelijk waarom het meisje bij Loes en Nico weg was gelopen en haar eigen weg wilde gaan. De rol van de jongeman die veel geld van Loes aannam blijft onduidelijk. Was hij oprecht of echt een bedrieger en zij te goedgelovig? Hij oogde immers zo sympathiek maar verdween spoorloos met een groot bedrag. Geen vrolijk boek, maar hier en daar toch ook humoristisch. Het is duidelijk dat Enquist als psychiater weet waar ze over schrijft en lichtelijk de spot drijft met veel jargon uit de medische wereld.

Zie ook: https://www.goodreads.com/book/show/1545848.De_ijsdragers