Paul van Vliet, Heimwee naar morgen

Na een lange loopbaan overleed onlangs Paul van Vliet, een van de bekende Nederlandse cabaretiers, geboren en getogen in Den Haag. In de coronatijd, gedwongen thuiszittend, schreef hij dit autobiografische boekje, met herinneringen aan zijn kindertijd, het Haagse gymnasium, de militaire dienstplicht, zijn rechtenstudie in Leiden en vervolgens zijn vele activiteiten als cabaretier. Hij was ook nog een tijdje leerlingjournalist wat hem bij het latere schrijven ongetwijfeld van pas is gekomen. Het is geen biografie in de zin dat hij zijn loopbaan helemaal beschrijft. Hij pakt wat krenten uit de pap met anekdotische verhalen, die soms ontroeren. Bijvoorbeeld dat hij samen met Herman van Veen een middag ging schaatsen met Wim Kan, een van de vroeger bekende cabaretiers. Kan was aanvankelijk knorrig maar ontdooide toen helemaal. Hij beschrijft ook hoe een voorstelling kan mislukken zoals hem ooit in Bergen op Zoom overkwam. Hij worstelde toen met zijn eigen onvermogen en wist zich daarna te herstellen. Ook is er een verhaal over zijn werkzaamheden als Unicef ambassadeur, waaruit zijn oprechte betrokkenheid bij dat werk naar voren komt. Zelf kinderloos gebleven, wilde hij er zijn voor alle mensenkinderen. Als je dit leest, mis je alleen nog het bronzen geluid van zijn mooie stem.