Primo Levi woonde in Turijn, vanaf zijn geboorte in 1919 tot aan zijn dood in 1987, steeds in hetzelfde huis. In de oorlog kwam hij als Joods- Italiaan in het concentratiekamp Auschwitz terecht, dat hij als jongeman wist te overleven. Na de oorlog werkte hij als chemicus in een leidinggevende functie in een fabriek. Hij schreef over de oorlog indrukwekkende en wereldberoemde boeken zoals ‘Ecce homo’, in het Nederlands ‘Is dit een mens’.
Na zijn vervroegde pensionering in 1975 legde hij zich helemaal toe op schrijven. Hij schreef onder meer columns en beschouwingen voor een Italiaanse kwaliteitskrant. In ‘De spiegelmaker’ zijn 31 van deze columns opgenomen. Enkele hiervan gaan over de Tweede Wereldoorlog, maar er komen ook andere onderwerpen aan bod, zoals stukken over poëzie en over het schrijven van verhalen. Voorts gaan diverse stukken over de chemie en de fascinatie van Levi voor exacte vakken. Hij combineerde deze exacte belangstelling met liefde voor taal. Hij was dus geen eenzijdige beta-man. In Nederland heb je ook wel enkele schrijvers met een beta-achtergrond, zoals Gerrit Krol, W.F. Hermans en Hugo Brandt Corstius. Levi was daarbij ook een humanist. Hij hechtte eraan goed begrijpelijk en toegankelijk te schrijven, hij had een hekel aan een duistere manier van schrijven en wantrouwde dat ook. Het boek is zeker niet zwaar om te lezen, hier en daar zelfs lichtvoetig, maar dan wel met een serieuze inhoud.
De vertaler, Reinier Speelman, zorgde voor een verhelderend nawoord, nuttig voor een plaatsbepaling van dit werk in het oeuvre van Primo Levi.

zie ook: https://www.goodreads.com/book/show/10793469-de-spiegelmaker