Bij het woord ‘de val’ kun je aan twee betekenissen denken, namelijk aan een val die voor je wordt opgezet, iets waar je intrapt en ook aan een fysieke val. In het boek van Marga Minco komt ‘de val’ in beide vormen voor. De titel valt samen met het thema van het boek en dat is op zich al een prestatie van de auteur. Zoals bij al haar werk draait het om de vervolging van joden in de tweede Wereldoorlog en hoe dat in de jaren na de oorlog blijft doorwerken. Frieda Borgstein woont in een verzorgingshuis en hoopt haar 85e verjaardag groots te vieren. Haar man en kinderen zijn veertig jaar daarvoor afgevoerd en vermoord en zij werd niet meegenomen. Dat trauma zit diep in haar. Het had ook net anders kunnen aflopen. Het verhaal is zodanig opgebouwd dat het een sterk dramatische kracht heeft. Misschien een minpuntje dat je de uitkomst al aan ziet te komen, het werkt nu als een bevestiging van wat je als lezer al verwacht. Verrassend is wel dat ook de gebeurtenissen van veertig jaar terug toch anders blijken dan Frieda altijd heeft gedacht. Was het verraad of gewoon domme klungeligheid waardoor een vluchtroute naar Zwitserland een illusie bleek? Je bent nooit helemaal klaar met ingrijpende gebeurtenissen uit het verleden, lijkt Marga Minco hier te willen zeggen. Door de strakke compositie en de soms komische beschrijvingen van het verzorgingshuis, waarbij ik aan scènes met Hendrik Groen moest denken, is dit zeker niet alleen maar een somber boek, al draait het om een val. Voor de precieze clou moet je het boek lezen, het is flauw om deze in een recensie helemaal weg te geven.
Trefwoorden: oorlog, (toe)val, herinnering, verzorgingshuis

zie ook: https://www.goodreads.com/book/show/2669875-de-val