Deze bundel met 41 verhaaltjes en impressies verscheen in 1975, toen Carmiggelt de zestig inmiddels was gepasseerd. Hij was toen al uitgegroeid tot een bekende Nederlander met zijn wekelijks tv-optreden waar hij op melancholieke toon een verhaaltje voorlas, voorafgegaan door ‘ in a sentimental mood’ van Duke Ellington.
Je merkt aan deze bundel dat Carmiggelt al wat ouder was toen hij deze verhaaltjes schreef. Vaak kijkt hij terug op ervaringen van vroeger, soms met een ondertoon van dat we er niet alleen maar op vooruit zijn gegaan. Het mooiste verhaal vind ik ‘ Carrière’ over een inmiddels ouder echtpaar die hij veertig jaar geleden als jonge idealisten in de socialistische beweging in Den Haag had meegemaakt en die hij nu bij toeval tijdens een vakantie terugzag. Hij beschrijft hier vooral zijn gevoelens en associaties, terloops ook over zijn vier jaar oudere broer Jan, die de oorlog niet zou overleven.
In het boek staan ook mooie stukken over zijn vader en moeder en vooral ook over de kleinkinderen, waaronder een geadopteerde Koreaanse kleindochter.
Het boekomslag van Metten Koornstra biedt een mooie verstild beeld van een man in een kaal landschap. Ik vind dit het meest geslaagde omslag van de boeken van Carmiggelt.

Zie ook: https://www.goodreads.com/book/show/1451445.Slenteren

Simon Carmiggelt