Er is een beroemd Amerikaans liedje over een Spinning Wheel, dat op en neer gaat, onder meer gezongen door de groep Blood, Sweat and Tears, met enkele mooie zinnen over wat omhoog gaat en weer naar beneden komt en natuurlijk ook andersom. Wat stijgt moet eens gaan dalen, wat daalt moet weer gaan stijgen. Laat je ellende maar rustig achter je, dat is de moraal van het liedje.

Het is natuurlijk makkelijk om te zeggen dat problemen vanzelf overgaan en dat voorspoed ook zijn grenzen heeft, maar er zit in de economie wel een soort cyclus. Een tijd geleden raakte de Amerikaanse auto-industrie in het slop, maar als mensen de aankoop van een nieuwe auto lang uitstellen komt er een moment dat dit niet meer kan omdat de auto’s dan verslijten en mensen toch weer een auto nodig hebben of anders wel een fiets. Dat geldt ook voor het inzakken van de woningmarkt, er komt een moment dat mensen de stap weer gaan zetten en gaan kopen. Je voelt dat die kentering er aan zit te komen. 

Ondertussen hebben mensen wel hun zorgen, zo weet ik ook uit mijn omgeving. Ik ken bijvoorbeeld oudere mensen in Rotterdam die eigenlijk graag in een appartement willen gaan wonen, maar hun eengezinswoning al drie jaar niet verkocht krijgen. Of jongeren die nu niet aan de slag komen en dan om iets te doen te hebben nog een vervolgopleiding gaan doen. Of nog naarder, mensen die in de schulden komen en daar zich voor schamen en er moeilijk over kunnen praten. De regering is een paar jaar geleden de Banken te hulp geschoten. De staatsschuld is daardoor flink opgelopen en daarvoor moet nu de prijs worden betaald. Degenen die de crisis hebben veroorzaakt, zover die zijn aan te wijzen, zijn niet altijd degenen die er ook weer voor moeten betalen en zeker niet de enige. We kunnen daar chagrijnig over doen, maar we kunnen ook een beetje vertrouwen op de veerkracht van ons allen. Daarmee bedoel ik niet alleen de veerkracht van ‘de economie’ of ‘de politiek’ , maar dichter bij huis, die van ons zelf, van onze directe omgeving. Het woord crisis en het crisisdenken is iets dat in je hoofd kan zitten, maar dat je kunt relativeren met de gedachte dat je er ook bij kunt winnen, niet zo zeer in geld, maar wel in menselijk geluk en geluk van de samenleving. Zo kan de crisis ons ook veel kansen geven!

© José van Rosmalen