Deze novelle is nu negentig jaar geleden geschreven, maar in zekere zin is het toch modern proza. Het past binnen de stijl van de nieuwe zakelijkheid zoals de architectuur van Berlage, wars van kneuterigheid en knusheid. Knorrende beesten zijn de auto’s die in die tijd een nieuw en opkomend vervoermiddel waren. Het verhaal of liever de impressies spelen zich af in een zomerseizoen in een badplaats, waar een pier aanwezig is. Ik denk dan aan Scheveningen, een voor de Hagenaar Bordewijk bekende locatie. Het verhaal kenmerkt zich door fantastisch taalgebruik, dat associatief werkt, maar geen chronologisch overzichtelijk verhaal oplevert. Bordewijk hield van schilderachtige taal. De auto’s zijn de nieuwe dieren in het industriële tijdperk, waarbij de paarden minder belangrijk zijn geworden. De nieuwe tijd, net wat u zegt, om Wim Sonneveld te citeren in het lied over een Brabants dorp. Van dat soort nostalgie moest Bordewijk niet zo veel hebben.

zie ook: https://www.goodreads.com/review/show/4573442957