Claudia de Breij, Amalia
Prinses Amalia werd in december 2021 achttien jaar. Claudia de Breij trok in de zomer van 2021 een week intensief met haar op en schreef hierover vervolgens een vlot en goed leesbaar portret. Ze stapt hiermee ook in een traditie. Toen Beatrix, de oma van Amalia achttien werd, schreef Hella Haasse een biografie die in 1955 uitkwam. Renate Rubinstein deed dit in 1984 bij de toen nog zeventienjarige Willem Alexander.
Het boek bestaat uit kleine hoofdstukjes en wordt afgesloten met een fotoreportage. Claudia de Breij treedt Amalia welwillend en open tegemoet, ze is geen hielenlikker maar ook niet gewild kritisch. Amalia groeit op in een luxe omgeving, maar ook in een gouden keurslijf. Ze komt ook naar voren als een jonge meid met een actief sociaal leven, intelligent en humorvol. Ze spreekt vloeiend Spaans en Engels, deels door haar tweetalige opvoeding. Claudia de Breij beschrijft hoe gewoon en tegelijkertijd ongewoon zij is. Ze wordt bijvoorbeeld steeds omgeven door beveiligers, ook als zij als kind naar school fietste. Claudia wordt door Amalia rondgeleid door het paleis ‘Huis ten Bosch’, met indrukwekkende zalen, maar ook met de gewone eigen kamer van Amalia. Er zijn ook fragmenten die wat meer emotie oproepen. De broer van haar vader, Friso, kwam om het leven bij een ski-ongeluk. De jongste zus van haar moeder, Inez, kwam om het leven door suïcide. Dit heeft ook Amalia erg geraakt. Amalia is wat je noemt ook ‘streetwise’. Ze werkt af en toe in een strandtent in Scheveningen en doet daar bardiensten. Ze zal dan vast niet met ‘majesteit’ worden aangesproken. Toch is zij zich erg bewust van die historische rol waarvoor zij letterlijk in de wieg is gelegd. Ze herkent veel van zichzelf in haar oma Beatrix, die de rol van koningin en staatshoofd zeer bewust vervulde. Het boek doet recht aan Amalia, het is met humor en liefdevol geschreven. Je leest het boekje in enkele uren als een kennismaking en algemene indruk van een jonge vrouw die het in ieder geval in zich heeft de rol van koningin te kunnen vervullen. En ook zonder die rol zou ze het ver kunnen schoppen. Ze blijkt ook muzikaal talent te hebben en aan een musical te hebben gewerkt. Claudia de Breij heeft het duidelijk niet als een corvee ervaren om het portret van Amalia te maken.
Het boek bestaat uit kleine hoofdstukjes en wordt afgesloten met een fotoreportage. Claudia de Breij treedt Amalia welwillend en open tegemoet, ze is geen hielenlikker maar ook niet gewild kritisch. Amalia groeit op in een luxe omgeving, maar ook in een gouden keurslijf. Ze komt ook naar voren als een jonge meid met een actief sociaal leven, intelligent en humorvol. Ze spreekt vloeiend Spaans en Engels, deels door haar tweetalige opvoeding. Claudia de Breij beschrijft hoe gewoon en tegelijkertijd ongewoon zij is. Ze wordt bijvoorbeeld steeds omgeven door beveiligers, ook als zij als kind naar school fietste. Claudia wordt door Amalia rondgeleid door het paleis ‘Huis ten Bosch’, met indrukwekkende zalen, maar ook met de gewone eigen kamer van Amalia. Er zijn ook fragmenten die wat meer emotie oproepen. De broer van haar vader, Friso, kwam om het leven bij een ski-ongeluk. De jongste zus van haar moeder, Inez, kwam om het leven door suïcide. Dit heeft ook Amalia erg geraakt. Amalia is wat je noemt ook ‘streetwise’. Ze werkt af en toe in een strandtent in Scheveningen en doet daar bardiensten. Ze zal dan vast niet met ‘majesteit’ worden aangesproken. Toch is zij zich erg bewust van die historische rol waarvoor zij letterlijk in de wieg is gelegd. Ze herkent veel van zichzelf in haar oma Beatrix, die de rol van koningin en staatshoofd zeer bewust vervulde. Het boek doet recht aan Amalia, het is met humor en liefdevol geschreven. Je leest het boekje in enkele uren als een kennismaking en algemene indruk van een jonge vrouw die het in ieder geval in zich heeft de rol van koningin te kunnen vervullen. En ook zonder die rol zou ze het ver kunnen schoppen. Ze blijkt ook muzikaal talent te hebben en aan een musical te hebben gewerkt. Claudia de Breij heeft het duidelijk niet als een corvee ervaren om het portret van Amalia te maken.