Mee kunnen doen, vanzelfsprekend toch?
Ik kreeg begin oktober een mailtje binnen met de vraag of ik belangstelling heb om mee te varen met een cruiseboot om in Antwerpen een concert van het Rotterdams Philharmonisch Orkest bij te wonen en ook onderweg aan boord aantrekkelijke optredens mee te maken. Daar had ik wel oren naar. Ik belde naar de organisatie die de reis verzorgt en stelde de vraag of ik mee zou kunnen en gebruik zou kunnen maken van mijn loopfiets.
Ik kreeg een –vermoedelijk jonge- dame aan de lijn die het even moest navragen en vervolgens terug kwam met de mededeling dat voor mij meedoen met de cruise niet mogelijk is. Ook voor mensen met een rollator of rolstoel bleek de zogeheten luxe cruise niet geschikt.
Deze zomer kreeg ik een andere uitnodiging met de vraag of ik wilde deelnemen aan een cursus voor mensen die gedichten schrijven. Ik mailde terug met de vraag of het gebouw waar de cursus plaats ging vinden voor mij zelfstandig toegankelijk is. Het betreft een gebouw aan de Westersingel in Rotterdam dat speciaal is aangeschaft om cursussen en activiteiten rond poëzie aan te bieden. Voorheen deed de Stichting Kunstzinnige Vorming Rotterdam dat in een toegankelijk pand, maar die stichting richt zich thans alleen nog op educatieve activiteiten voor kinderen. Ik kreeg een vriendelijke reactie op mijn mail dat er helaas enkele treden zijn. Ik ben ter plekke gaan kijken en zag dat ik zonder hulp het pand niet in kom.
In beide genoemde gevallen heb ik daarna naar de organisaties die deze activiteiten aanbieden gemaild en gevraagd of ze aandacht aan de toegankelijkheid willen besteden. Antwoord daarop heb ik nog niet gekregen.
Ik voel boosheid, omdat je door dit soort ervaringen je buitengesloten voelt. De rationalisaties oftewel een duur woord voor smoezen liggen voor de hand. ‘Die boot heeft nu eenmaal geen aangepaste hutten.’ ‘Dat gebouw is een oud en statig pand met de uitstraling van een herenhuis.’
We moeten hierin niet berusten. Voorop moet staan dat je mee moet kunnen doen, ook als je een beperking hebt. Dus dat als je een activiteit organiseert je tenminste de vraag moet stellen, kunnen mensen met een beperking meedoen. Dat hoort natuurlijk vanzelfsprekend te zijn, maar ik merk te vaak dat het dat niet is.
Mensen met een beperking hebben recht van spreken en recht om mee te doen. Vanzelfsprekend toch?
https://www.supportbeurs.nl/nieuws/mee-kunnen-doen-vanzelfsprekend-toch
Reactie plaatsen
Reacties