Emily Brontë, De woeste hoogte

Het boek stond al vele jaren in mijn kast, maar de aanschaf van de kloeke roman van Anjet Daanje die hier op voortbouwt inspireerde mij om het boek te lezen. Ik had ooit eerder een poging ondernomen, maar bleef toen nog voor de helft steken. Ik bezit de uitgave in vertaling van Frans Kellendonk, een belangrijk schrijver, die gespecialiseerd was in de Engelse letterkunde. Het boek is plezierig leesbaar, in goed en soepel Nederlands. Sommige personages in het boek spreken een Engels dialect, zoals de oude bediende Joseph. De vertaling in het Nederlands komt geloofwaardig over, ook al is daarbij niet van een bestaand dialect gebruik gemaakt. Het verhaal wordt geschreven vanuit het ik-standpunt van Nellie Dean en meneer Lockwood, die ook personages in het boek zijn. Soms vind ik het lastig om de personages uit elkaar te houden. Het is een boek dat het herlezen waard is. Het gaat over liefde, hartstocht, haat, wraak. Het boek zit vol angst en wanhoop, het is niet een boek dat de lezer behaagt, maar eerder verontrust. Emily Bronte schreef het toen ze achter in de twintig was, ze overleed al toen ze dertig was. Toen Kellendonk het boek vertaalde, was ook hij kort van zijn vroege dood verwijderd. Het is het enige boek dat Emily schreef, maar het wordt nog altijd tot de top van de wereldliteratuur gerekend.