In dit boekje staan twee verhalen van Annelies Verbeke. Het titelverhaal ‘ Pionier’ vind ik het sterkste. Het gaat over de Oostenrijkse arts die het verband vond tussen kraamkoorts en de hygiëne van het personeel in een ziekenhuis. Nu lijkt dat vanzelfsprekend, maar dat was het aan het einde van de negentiende eeuw nog niet. In het ene ziekenhuis stierven veel meer kraamvrouwen dan in het

andere. In zijn tijd roeide Semmelweis tegen de inzichten van veel tijdgenoten in. Het liep uiteindelijk met hem zelf niet goed af. Astrid Verbeke lijkt het op te willen nemen voor de non-conformist. Het tweede verhaal, Vormen van verdriet, gaat over teleurstelling, het niet kunnen krijgen van kinderen, de ware liefde niet kunnen vinden. Het is inderdaad een verdrietig verhaal.