Kees van Kooten, Koot graaft zich autobio
Deze bundel met veertien korte verhalen verscheen in 1979 en heb ik na zovele jaren opnieuw met plezier gelezen. In die tijd waren Kees van Kooten en Wim de Bie erg bekend met hun uitzendingen ‘namens het simplistisch verbond’ bij de VPRO. De verhalen zijn meer autobiografisch dan hij daarvoor schreef. De meest indrukwekkende verhalen zijn die over zijn vader die in het begin van 1979 overleed zoals het verhaal ‘Het haar van mijn vader’. Ook zijn eigen jeugd komt in de verhalen terug met wat hij daarin weer herkent in zijn kinderen Kasper en Kim die toen nog heel jong waren. Een hilarisch verhaal gaat over een vertraagde vlucht van Kreta via Athene naar Amsterdam waarbij een groep Nederlandse toeristen noodgedwongen een nacht in een hotel verblijft en dit ontaardt in collectieve dronkenschap.
Als jongetje ging Kees met zijn vader naar een boekhandel. Daar was een meneer die boeken signeerde. De vader van Kees zei tegen die meneer dat Kees een acht voor Nederlands had en door wilde gaan in de letteren. De schrijver schreef in het boek ‘ voor Kees die door wil gaan in de letteren’. Het boek heette ‘Poespas’ , de auteur Simon Carmiggelt. Een vroege literaire erkenning die niet onverdiend is gebleken. Een amusant en hier en daar ook gevoelig boek.