18 januari 2018

Ze had haar baan als maatschappelijk werker verloren. Haar vriend maakte het uit. Ze dronk grote glazen whisky. Rosanne was dertig en voelde zich totaal alleen. Ze vertrok met haar auto naar het noorden, naar Friesland. Daar wilde ze een nieuw leven opbouwen, vertelde ze me. Ik kende haar en haar vriend oppervlakkig. Ik maakte me zorgen over haar.
Een maand later kwam ik de ex-vriend tegen en vroeg of hij iets van haar had gehoord. ‘Ja, ze is dood, tegen een boom gereden. Een ongeluk.’ Ik zei, dat ik betwijfelde of het een ongeluk was. Ze was duidelijk depressief. Hij ontkende dat stellig.
Het verhaal van Rosanne ligt weggemoffeld onder het tapijt van de vergetelheid. Ik vergeet haar niet.