De welzijnssekte

Ik kende ooit mensen die alles zeker wisten. Ze noemden zichzelf idealisten. Ik kende ook mensen die in hen geloofden, hen als een lichtend voorbeeld beschouwden. Sommigen gingen daarin zover dat ze zichzelf wegcijferden om er maar bij te horen. Alles draaide om woorden als kiezen voor het collectief, solidair zijn, de strijd tegen onderdrukking.

Zij hadden altijd gelijk. Mensen die niet in hen geloofden waren vijanden, die mocht je haten en als oud vuil behandelen.

Het liefste hielden ze de buitenwereld op afstand. Met woorden spinden ze een web van hun eigen werkelijkheid. Zij mochten alles, anderen niets.

Voor vragen of twijfel was geen plaats.

Dit gebeurde niet in Noord Korea, maar ergens in Nederland in de jaren zeventig.

c José van Rosmalen

zie ook https://120w.nl/2015/de-welzijnssekte/