Op onze aardbol zijn er nog maar weinig plekken die niet door mensen zijn ontdekt. Inmiddels leven we met zeven miljard mensen op deze bol, meer dan ooit in het verleden. De mensheid heeft planeet   Aarde bijna helemaal benut en die begint haar grenzen te stellen. De welvaart en de economie eisen hun tol. Er dreigt een tekort aan energie en de luchtvervuiling is een serieuze bedreiging voor de gezondheid van mens en dier.

Kunnen wij de grenzen verleggen door een kolonie te vormen op een andere planeet? Bestaan er planeten waar mensen kunnen ademen, lopen, water kunnen drinken? De maan hebben we al bezocht. Daar hebben mannen in ruimtevaartpakken gelopen, voorzien van zuurstofmaskers. Zonder die hulpmiddelen waren ze meteen gestikt.

Al sinds Jules Verne wordt er gefantaseerd over een reis naar Mars. Mars is maar iets kleiner dan de aarde en kent ook seizoenen, met een zomer en een winter. In die winter kan het bitter koud worden, wel honderdveertig graden onder nul; dikke jas aan dus! Toch zijn er mensen die serieus van plan zijn om er naar toe te gaan. Enkele reis wel te verstaan, want om Willem van Hanegem te citeren, het is een heel eind vliegen.

Zullen we het in de komende tientallen jaren gaan meemaken, de komst van marsmannetjes, marsvrouwtjes en straks marskindertjes? Zou het kunnen dat ‘we’ andere planeten gaan bevolken, zoals in het verleden mensen de verschillende werelddelen opzochten?  Ik denk dat de omstandigheden op Mars alleen voor mensen leefbaar zijn met behulp van heel veel aardse technologie.  Je gaat er snel dood, als je uit je ruimteschip of ruimtepak zou stappen. Een kolonie van mensen die er gaan leven en wonen, blijft daarom waarschijnlijk fantasie.  Het bezoeken van Mars voor wetenschappelijk onderzoek is natuurlijk een mooi doel voor de mensheid, maar dan met een retourticket. Mensen met een enkele reis ernaar toesturen is moreel onverantwoord, ook al willen ze nog zo graag.

We moeten zuinig zijn met onze aarde, er zorgvuldig mee omgaan. Een leefbaar alternatief hebben we immers voorlopig niet. Daarom samen op mars voor onze eigen moeder aarde!

© José van Rosmalen, 2013