Bonanza is een goudmijn in Nicaragua. Carolijn Visser bezocht dat gebied halverwege de jaren negentig, toen de zogeheten sandinistische revolutie voorbij was, maar er nog altijd veel strijd en verdeeldheid was. De mijn was toen opnieuw in handen van een Amerikaanse ondernemer, Walter Smit, maar de burgemeester was meer op de handen van de sandinisten, de vroegere revolutionairen die vaak ook corrupt waren. Met enig cynisme beschrijft Visser de fellow travelers uit allerlei landen die jarenlang kritiekloos de revolutie verheerlijkten. Zij bezoekt Walter Smit en spreekt ook met de burgemeester. Ze gaat als een journaliste te werk. Het goud dat lokt is een speelbal, al eeuwenlang. Het boek is opgedragen aan Renate Rubinstein, een voorbeeld voor Carolijn Visser, die ook door ideologische praatjes heen probeert te kijken en te beschrijven wat ze ziet.