Hans Andreus e.a, Poesie
In 1972 bracht de CPNB, de commissie voor de collectieve propaganda van het Nederlandse boek, een poëziealbum uit, met versjes en gedichten van onbekende en bekende Nederlandse dichters. Drs. P. schreef een inleiding in dit boekje. Poëziealbums waren (en zijn?) vooral iets voor meisjes. Zo heb in de nalatenschap van mijn moeder ook een poëziealbum aangetroffen. Ik heb de indruk dat door de Social media en de meer vluchtige vormen van communicatie het bijhouden van een poëziealbum in onbruik is geraakt.
Toch kunnen ze waardevol zijn, omdat er bijdragen in staan van ouders, ooms of tantes, vrienden of vriendinnen. In het boekje staan dergelijke teksten, geschreven vanaf ongeveer 1880. Ik vind het wel een nadeel dat deze alleen in het oorspronkelijke handschrift zijn afgedrukt, dat niet altijd even goed leesbaar is.
Ik pak er een strofe uit van Nico Scheepmaker, in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw een bekende columnist, die nu al weer vrijwel vergeten is. Niet per se een groot dichter, hoewel hij ook gedichten schreef.
‘En ben je verdrietig of eenzaam op aarde,
Trek je dan op aan het feit dat je leeft!
Niets op de wereld heeft evenveel waarde
Als het leven dat jij aan de mensen meegeeft,
Een tekst die goed in een poëziealbum past, want elk meisje (of jongen) voelt zich wel eens eenzaam en kan dan wat troost gebruiken.
Zo’n album is een aandenken en ook een symbool voor de vergankelijkheid van het leven.
Mischa de Vreede had hierbij een mooi motto:
‘Laat het liever nu dan later
Net als vroeger voor ons zijn.’
Want als kind leef je meer in het nu. Wie leest, kan dat weer beter beseffen.