Duisterland

Ken je het land

waar niemand luistert?

waar ogen niet zien

het verstand verduistert

ken je het land

waar de liefde loos is?

waar waan regeert

en iedereen boos is

het land Vernederland

is vaak dichtbij

soms woont het in jou

soms ook in mij

mensen vol angst

voor hun veiligheid

bang voor elkaar

met de schijn van heiligheid

dat land kan bestaan

als mensen niet kijken

zich van elkaar afsluiten

elkaar de hand  niet reiken.

dat land kan verdwijnen

als we niet zwijgen

de kracht van liefde

is dan niet klein te krijgen!

©  José van Rosmalen, 2012

Dit gedicht werd gepubliceerd in themanummer communicatie van het Vlaams Nederlands Literair Cultureel tijdschrift ‘Schoon schip’ , eind september 2012