George Breitner werd geboren in Rotterdam, woonde in Den Haag en later in Amsterdam. Hij werd daar actief vanaf de jaren tachtig van de negentiende eeuw tot met de eerste Wereldoorlog. Hij was fotograaf en schilder. De fotografie stond bij hem ten dienste van zijn werk als schilder. Hij hoorde bij de impressionisten maar dan anders dan de vertegenwoordigers van de Haagse School die zich vooral richtten op het vastleggen van landschappen en de natuur. Breitner werkte zelf nog mee aan het Panorama Mesdag. In Amsterdam was hij vooral geïnteresseerd in de drukte van de grote stad en in de mensen die hij op straat zag. In de tachtiger jaren van de negentiende eeuw maakte Amsterdam een periode van bloei door met de komst van nieuwe gebouwen zoals het centraal station, het Rijksmuseum en het Concertgebouw. Breitner wilde niet deze prestigieuze gebouwen fotograferen en schilderen, maar wel het rauwe stadsleven. Zo vind je in het boek prachtige foto’s en afbeeldingen van de Dam, het Rokin, de Lauwriersgracht. Breitner maakte ook portretten en schilderijen van volkse types. Naarmate hij ouder werd maakte hij meer verstild werk, waaruit je de liefde voor Amsterdam proeft. Het boek brengt je terug naar een periode van zo’n 130 jaar geleden en je voelt de nostalgie naar die vervlogen tijd.
Trefwoorden: impressionisme, Amsterdam, 19e eeuw.