Albert Alberts schreef in 1992 het boekenweekessay over Indonesië, het vroegere Nederlands Indië waar hij na zijn opleiding in Utrecht als bestuursambtenaar had gewerkt. Hij was er na zijn vertrek in 1946 nooit meer terug gekeerd. Hij kijkt genuanceerd terug op de koloniale verhoudingen en met kritiek op het neerbuigende paternalisme. In de negentiende eeuw en tot in de twintigste eeuw was Indië een wingewest, waarbij de boeren via het zogeheten Cultuurstelsel voor Nederland moesten werken. Het batig saldo voor Nederland stond voorop. De titel ‘twee jaargetijden minder’ slaat op het feit dat je in tropisch gebied geen zomer of winter hebt, maar alleen een droog of nat seizoen. Naast een beetje geschiedenisles biedt het boekje ook persoonlijke herinneringen van Alberts, maar indringend zijn deze niet. Hij vertelt iets over de codes en omgangsvormen in de koloniale gemeenschap.