G. Simenon, Maigret en meneer Charles

Maigret en meneer Charles werd in 1972 gepubliceerd en is het laatste boek dat Simenon schreef in de fameuze Maigret-reeks die bijna tachtig titels omvat.
Maigret krijgt bezoek van een vrouw die meldt dat haar man al enige tijd vermist is. Hij duikt onmiddellijk in deze zaak. De man van de vrouw was een beroemde notaris. Het echtpaar leefde in luxe, maar zonder enige affectie. De vrouw is alcoholiste en maakt een zeer verbitterde indruk. Maigret praat met haar en met de waarnemend notaris. Ondertussen worden de gangen van de vrouw door politiemensen gevolgd.
Geleidelijk aan wordt er meer duidelijk over het verleden van de vrouw. Dat is anders dan zij voorwendt. Maigret probeert de puzzel rond te krijgen. Simenon weet de spanning in het verhaal te houden. Zo blijft lang onduidelijk of de notaris is vermist of vermoord. Uiteindelijk wordt zijn lijk gevonden. De vraag wie de moord gepleegd heeft, wordt pas tegen het einde van het boek opgehelderd. Dit gebeurt op een geloofwaardige manier. De kracht van Simenon is het psychologische inlevingsvermogen in de aan alcohol verslaafde vrouw en in de vermoorde echtgenoot. Opvallend is ook hier de omvang van de alcoholconsumptie in het boek. Maigret lust graag een biertje of een glaasje cognac. De charme is steeds ook de Parijse couleur locale. Het boek is vlot leesbaar en boeit van begin tot einde.