Ik stapte in de metro en ging op een plaats dwars op de rijrichting zitten. Schuin tegenover me zat een man met een hond. Hij keek boos uit zijn ogen en begon te schelden. Hij sloeg zichzelf hard op zijn benen. Ik vond het beangstigend om aan te zien en overwoog elders te gaan zitten.

Toch stond ik niet op.

Na een tijdje nam ik het risico hem aan te spreken. Ik zei ‘meneer, u bent boos’. ‘U durft’, zei hij, ‘ik zou u in elkaar kunnen slaan.’ ‘Dat doet u niet’,  zei ik stellig. Mijn angst was weg en zijn boosheid smolt een beetje. Hij vroeg of het ging, zo lopen met een loopfiets. ‘Ja en u ook sterkte.’

© José van Rosmalen, 2014

 zie ook: http://120w.nl/2014/de-boze-man/