Willem Jan Otten, Een man van horen zeggen

Willem Jan Otten debuteerde met deze kleine roman, een novelle. Deze is geschreven vanuit een originele invalshoek, namelijk vanuit een overleden man die in gedachten voortleeft bij zijn (ex) vrouw, zijn kinderen en zijn vroegere minnares, waardoor het huwelijk knapte. De man, Gerard kwam om het leven door een verkeersongeluk, kort nadat hij het bed deelde met Belle, de minnares, waarvan zijn jongste zoon, Frank, ongewild getuige was. Een gegeven voor een klucht, maar allesbehalve kluchtig beschreven. Tien jaar na zijn dood, als Gerard 65 zou zijn geworden, vallen tijdens een familiediner sommige puzzelstukjes in elkaar en lijkt de geschiedenis van overspel en leugentjes om bestwil zich bij de oudste zoon te herhalen. Gerard functioneert in het boek als observerend personage, al weten de nabestaanden dat niet. Hij is als stille kracht wel aanwezig. De doden leven voort, zolang er mensen zijn die zich hen nog kunnen herinneren. Dat heb je bijvoorbeeld bij een opa of oma, ook als je ze zestig jaar overleeft. Een mooi geconstrueerd verhaal, al kun je dit literaire procedé niet te vaak toepassen, want het blijft een gedachtenconstructie.

zie ook: https://www.goodreads.com/book/show/6527003-een-man-