De Joodse schrijver en journalist Philip Mechanicus kwam terecht in het kamp Westerbork, vanwaar hij in 1944 weg werd gevoerd om in Auschwitz te worden vermoord. Hij hield in Westerbork een dagboek bij, een journalistiek verslag van het dagelijks leven in het kamp met mensen die tussen angst en een sprankje hoop leefden, met elke dinsdag weer de beruchte treinen volgeladen met mensen richting Duitsland en Polen en elke week weer de vraag of je deze keer nog de dans zou ontspringen. Gemmeker, de Duitse commandant van het kamp probeerde de illusie van een normaal leven binnen het kamp in stand te houden, zodat mensen niet openlijk in opstand kwamen. Zo was er wekelijks een cabaretvoorstelling met vaak beroemde Joodse artiesten, zoals het duo Johny en Jones, bekend van het nummer ‘Meneer dinges weet niet wat swing is’. Gemmeker zat hierbij vooraan in de zaal en amuseerde zich volop. Dit alles camoufleerde de wreedheid van de Nazi-moordmachine waarvan het kamp deel uitmaakte. Commandant Gemmeker kwam er uiteindelijk mee weg met een celstraf van een beperkt aantal jaren. In de jaren vijftig was hij weer een ‘eerzame’ Duitse burger. Voor Mechanicus en veel anderen was Westerbork het voorportaal van een gewelddadige dood. Hij schreef dit dagboek zonder onze kennis van achteraf en dat maakt het lezen van het dagboek juist zo schrijnend en indrukwekkend. Er is zo ver mij bekend geen ander journalistiek document dat van binnenuit in Westerbork is geschreven. Het brengt je dichtbij de realiteit van toen.
Trefwoorden: oorlog, jodenvervolging, Westerbork.

zie ook: https://www.goodreads.com/book/show/650628.Waiting_for_Death