Als ik jou zie, voel ik het vuur in me branden. Jij bent mijn berg, ik ben jouw dal. Ik wil jou beklimmen, al je glooiingen bedwingen. Zinderend in het zonlicht wil ik verkoeling bij je vinden. Ik wil schuilen onder je watervallen, me laven aan je spuitende fonteinen. Ik deins niet terug voor de hete stroom van lava die uit je welt. Het zijn je oerkrachten, je diepste bronnen. Steeds weer kom ik daarom bij je terug, als een alpinist bij een bergkloof.  We bereiken nu, moeizaam klimmend, de top!

Na de ontlading volgt de nuchterheid.  We kijken elkaar aan. ‘Hoeveel jaar zijn we nu samen getrouwd, schat?’ Het antwoord spreken we niet uit.

Het vuur brandt nog steeds.

 

© José van Rosmalen, 2014

 

zie ook: http://120w.nl/2014/liefdesvuur/