Lang geleden bezocht ik het Russisch Staatscircus in Rotterdam. Ik zat vooraan, vlakbij de piste. De clown kwam op, danste op het koord, lachte naar mensen. Hij knikte me toe, ik had het gevoel dat hij speciaal naar mij lachte.

Clowns in het circus ervaar ik normaal als een vulling tussen de nummers door, maar hier was dat anders. Deze man raakte mensen zonder taal en was daarom overal geliefd.

Nu is hij overleden, na zesenzestig jaar te hebben opgetreden: Oleg Popov, ‘s werelds beste en beroemdste clown.

Wat Chaplin voor de film betekende, was hij voor het circus.

Er zijn al genoeg clowns die barrières opwerpen, maar Oleg Popov bracht licht en liefde met een lach over grenzen heen.