Adriaan van Dis, De wandelaar
Het boek ‘de Wandelaar’ van Adriaan van Dis was in november 2021 gratis te krijgen bij de Nederlandse bibliotheken. Het speelt in Parijs. Een hond speelt een belangrijke rol in het boek.
Het verhaal begint als een film. Een man loopt in Parijs en ziet een groot pand dat in lichterlaaie staat. Een grote brand in een kraakpand. Er zijn dodelijke slachtoffers. Een hond wordt uit een raam gegooid en opgevangen. De man krijgt de hond als het ware toegewezen terwijl hij alleen maar een voorbijganger was. Hij wordt monsieur Martin genoemd, maar hij is meneer Mulder, een Hollandse man die in Parijs woont, net als Adriaan van Dis jaren gedaan heeft. Meneer Mulder en de hond zonder naam zijn de hoofdpersonen in het boek, dankzij de hond komt meneer Mulder op plekken waar hij anders nooit zou komen, met name in de zelfkant van Parijs, het Parijs dat een toerist niet gauw ziet.
Van Dis benut dit duo om meer van Parijs en van de Franse samenleving te tonen dan de façade. De roman krijgt hierbij ook journalistieke trekken, de fictie wordt bijna non-fictie, bijvoorbeeld als het gaat om de grote branden in de stad en de herdenking van de slachtoffers. Van Dis heeft in zijn werk wel vaker een fascinatie voor de duistere kanten van het bestaan. Het decor is de onrust in de grote stad Parijs, met grote demonstraties en maatschappelijke onvrede. Adriaan van Dis schreef dit boek in 2007, maar het boek heeft niet aan actualiteit ingeboet. Uniek is dat een hond die verder geen naam heeft echt een personage is, met een sturende rol in het verhaal. Hij leidt meneer Mulder naar het voor hem onbekende Parijs van zwervers, vluchtelingen, verslaafden en prostituées. Aan het boek dat door de bibliotheken gratis beschikbaar is gesteld is een korte bijdrage van Margot Dijkgraaf toegevoegd. Zij schrijft daarin onder meer dat de vader van Adriaan van Dis ook Mulder heette. Meneer Mulder, een Hollander in Parijs, is dus ook een alter ego van Van Dis. Hij woonde jaren in Parijs en leefde daar betrekkelijk anoniem, terwijl hij in Nederland door televisieoptredens een bekende persoon was en is. Het boek is zeker lezenswaard, de literaire vondst om een hond tot een belangrijk personage te maken, is sterk. Toch vind ik het geheel meer een documentaire over Parijs dan een roman met een opbouw en ontwikkeling van karakters en een goed te volgen verhaallijn. Niettemin een onderhoudend boek, dat je in Parijse sferen brengt.
Het verhaal begint als een film. Een man loopt in Parijs en ziet een groot pand dat in lichterlaaie staat. Een grote brand in een kraakpand. Er zijn dodelijke slachtoffers. Een hond wordt uit een raam gegooid en opgevangen. De man krijgt de hond als het ware toegewezen terwijl hij alleen maar een voorbijganger was. Hij wordt monsieur Martin genoemd, maar hij is meneer Mulder, een Hollandse man die in Parijs woont, net als Adriaan van Dis jaren gedaan heeft. Meneer Mulder en de hond zonder naam zijn de hoofdpersonen in het boek, dankzij de hond komt meneer Mulder op plekken waar hij anders nooit zou komen, met name in de zelfkant van Parijs, het Parijs dat een toerist niet gauw ziet.
Van Dis benut dit duo om meer van Parijs en van de Franse samenleving te tonen dan de façade. De roman krijgt hierbij ook journalistieke trekken, de fictie wordt bijna non-fictie, bijvoorbeeld als het gaat om de grote branden in de stad en de herdenking van de slachtoffers. Van Dis heeft in zijn werk wel vaker een fascinatie voor de duistere kanten van het bestaan. Het decor is de onrust in de grote stad Parijs, met grote demonstraties en maatschappelijke onvrede. Adriaan van Dis schreef dit boek in 2007, maar het boek heeft niet aan actualiteit ingeboet. Uniek is dat een hond die verder geen naam heeft echt een personage is, met een sturende rol in het verhaal. Hij leidt meneer Mulder naar het voor hem onbekende Parijs van zwervers, vluchtelingen, verslaafden en prostituées. Aan het boek dat door de bibliotheken gratis beschikbaar is gesteld is een korte bijdrage van Margot Dijkgraaf toegevoegd. Zij schrijft daarin onder meer dat de vader van Adriaan van Dis ook Mulder heette. Meneer Mulder, een Hollander in Parijs, is dus ook een alter ego van Van Dis. Hij woonde jaren in Parijs en leefde daar betrekkelijk anoniem, terwijl hij in Nederland door televisieoptredens een bekende persoon was en is. Het boek is zeker lezenswaard, de literaire vondst om een hond tot een belangrijk personage te maken, is sterk. Toch vind ik het geheel meer een documentaire over Parijs dan een roman met een opbouw en ontwikkeling van karakters en een goed te volgen verhaallijn. Niettemin een onderhoudend boek, dat je in Parijse sferen brengt.