In de kleine roman ‘ de vergaderzaal’ is de hoofdpersoon de heer Dalem die deelneemt aan een vergadering, waar alles formeel verloopt: meneer de voorzitter, ingekomen stukken, punten van orde. Tussendoor wezenloze praat, mensen die poppetjes tekenen, afgeleid zijn. Dalem haakt af, voelt zich niet op zijn gemak, hij slaat op de vlucht. Hij wordt gek, gedraagt zich als een zonderling, wordt opgenomen. In een van de latere hoofdstukken schetst Alberts zijn levensgeschiedenis die het verhaal aannemelijk maakt. Het is een verhaal over angst en vervreemding en het is in zekere zin tijdloos of juist van alle tijden. De mens die niet in het keurslijf past en zijn eigen weg moet gaan. In dit boek van nog geen tachtig bladzijden wordt de bureaucratische kantoorwereld even dramatisch neergezet als in het 5000 bladzijden tellende ‘Het bureau’ van Voskuil. Wat dat betreft is Alberts een meester in de beknoptheid.