Nachtegaalstraat, ’s avonds laat

ik kruis de Maliebaan

rijd op het Wilhelminapark aan

raak met vroeger aan de praat

Zie de statige panden

terug naar negentientwee

schuilend onder de bomenzee

waarin  dit verleden landde

Vroeger fietste ik hier

herken de straten, de bochten

elke plek die we bezochten

voor werk, studie, vertier

Nu dringen we in de kern

waar we elkaar ontpellen

springen uit onze eenmanscellen

als flitsende sterren

De stad zit in mijn huid

oude banden boeien

in Utrecht blijf ik groeien

dat weet ik van binnen uit.  

.