De gevallen bril
Als kind en jongeman was ik bang voor bloed, zelfs al als ik het woord hoorde uitspreken, laat staan bij een bloedneus. Ook het zien van een injectienaald was mij een gruwel.
Als eerstejaarsstudent moest ik medisch worden gekeurd. Uiteraard werd er ook bloed geprikt en kon ik daar niet goed tegen. Ik dacht me echter groot te houden. Na het onderzoek liep ik duizelig weg en viel op de gang flauw. Toen ik bijkwam zag ik een Marokkaanse schoonmaakster. ‘Moet ik dokter roepen’? Opnieuw hield ik me groot, ‘neen dank u wel’. Alles was wazig, de bril was kapot. Bij de opticien bestelde ik die middag een nieuwe. Later is het met die angst voor bloed gelukkig goed gekomen.
© José van Rosmalen, 2013