De bundel begint met het verhaal, de Dropslaven, een sterk verhaal dat in 1959 werd geschreven en dat zeker nog niet achterhaald is. Het gaat over een verslaving aan een soort drop die de sterke kanten van de dropeter onderuit haalt. De trouwe bediende Joost die zijn twintigjarig jubileum viert, wordt een van de eerste slachtoffers. Hij valt uit zijn rol als bediende en gaat zijn werkgever beledigen en belachelijk maken. Vooral door de list van Tom Poes wordt de dubieuze handelaar in dit goedje ontmaskerd en weet Bommel als heer toch met de eer te strijken.

In het tweede verhaal ‘ de verdwenen heer’ probeert een obscure neef van heer Bommel hem van de troon te stoten, tot leedwezen van Tom Poes en de vertrouwde bediende Joost, die zijn betrekking op het spel ziet staan. Er volgen vele intriges waarbij Bommel in netelige situaties terecht komt. De geleerde professor Prwzlkowski speelt een belangrijke rol omdat hij een middel heeft ontdekt om mensen hun geheugen te laten verliezen en ook om het weer terug te winnen. Bommel had dit middel gebruikt. Uiteindelijk zegeviert het recht en het verhaal eindigt dan ook met een feestelijk maal in Slot Bommelstein. Tom Poes luistert
geamuseerd naar de hoogdravende woorden van de notabelen, die juist niet bij hebben gedragen aan de oplossing. Maar de echte Bommel gaat natuurlijk nooit verloren.

In Het laatste verhaal, De waardering, krijgt Bommel van de tovenaar Horus Pas, een ring die hem in moeilijkheden brengt. Hij wil alles groot hebben, want groot is mooi. Tom Poes ziet het met zorgen aan. Uiteindelijk weet Bommel als heer van stand toch de waarde van het kleine te ontdekken.

Van de drie verhalen vind ik ‘ De dropslaven’ het sterkst, zonder te veel uitweidingen, kernachtig geschreven, een verhaal dat de tijd trotseert. Overigens gaat Toonder nooit vervelen.