Op zaterdag 25 mei  2013 namen ruim 40 Utrechtse alumni deel aan een rondleiding door de Laurenskerk in Rotterdam. Utrechts Alumnus Bert Kuipers, die als dominee namens de Hervormde Gemeente in deze historische kerk werkt, wist de aandacht goed gevangen te houden. De Laurenskerk heeft een bewogen geschiedenis. De kerk is in de vijftiende eeuw als katholieke kerk gebouwd. Na de reformatie in 1572 kwam de kerk in gereformeerde handen. De kerk is in de meidagen van 1940 ernstig verwoest. In mei 1952 werd met de herbouw begonnen. De jonge koningin Juliana legde toen de eerste steen.  Mede op basis van fotomateriaal is bij de herbouw zo getrouw mogelijk met het oorspronkelijke ontwerp rekening gehouden. Het dak van de kerk is een houten constructie; het gewicht daarvan is kleiner dan van een stenen dak. De zachte Rotterdamse grond moest immers deze kerk kunnen dragen. 

De kerk wordt beheerd door een onafhankelijke stichting. Vooral op zondag wordt de kerk voor religieuze diensten en vieringen gebruikt. Verder wordt de kerk voor allerlei andere activiteiten benut.

Jaarlijks wordt in de kerk op 14 mei het bombardement herdacht. Er zijn contacten met andere steden en kerken die ook door  bombardementen zijn getroffen, zoals het Britse Coventry. Er zijn nu ook contacten met Dresden; die contacten waren aanvankelijk meer beladen, omdat ‘de Duitsers’ Rotterdam bombardeerden. Die kerkelijke contacten dragen bij aan meer begrip en een betere verstandhouding.

De kerk maakt nu een hele ruime indruk, omdat het meeste meubilair is weggehaald. Zo was ook de toestand in de middeleeuwse kerk. Het orgel is het grootste van Nederland. De Laurenskerk is letterlijk en figuurlijk een kerk die middenin de samenleving staat. Daarbij horen ook de problemen van de grote stad, zoals bijvoorbeeld armoede.

De volgende activiteit is de Utrechtlezing. Deze vindt plaats op 13 november. Dan zal prof Frits van Oostrom een inleiding houden over de middeleeuwse Nederlandse letterkunde en de betekenis daarvan voor onze huidige samenleving.

© José van Rosmalen, 2013