W.F.Hermans, nooit meer slapen
| In het werk van Willem Frederik Hermans spelen foto’s een belangrijke rol; denk maar aan ‘De donkere kamer van Damocles’, waarin de hoofdpersoon het bestaan van een dubbelganger niet kan bewijzen, omdat de foto van deze dubbelganger is mislukt. Ook in ‘Nooit meer slapen’ is het ontbreken van goede luchtfoto’s de oorzaak van het mislukken van een geologische expeditie in het hoge noorden van Noorwegen. De hoofdpersoon, Alfred Issendorf, probeert aan te tonen dat de ronde meertjes in het toendragebied het gevolg zijn van meteorietinslagen, maar dat lukt niet omdat hij geen foto’s heeft. De expeditie verloopt dramatisch. Je kunt zoals vaker bij Hermans het verhaal op verschillende niveaus lezen. Het oppervlakkige niveau is dat van een avontuurlijk reisverslag. Het diepere niveau is dat van een levensfilosofie waarin menselijke inspanningen uiteindelijk tot mislukking gedoemd zijn. Hermans was zelf fysisch geograaf, het verhaal van de expeditie was in belangrijke mate autobiografisch, al is het boek wel degelijk echt een roman, met ook fictieve elementen. Hermans beschreef wel dingen die hij zelf had gezien. ‘Nooit meer slapen’ hoort tot de hoogtepunten van zijn werk | ||