Het boek ‘ Onder de huid’ van Brigid Brophy verscheen in 1962 onder de titel ‘Flesh’ en werd door Clara Eggink in het Nederlands vertaald en als Salamanderpocket uitgebracht, met een mooi omslag van Marina Florijn. Het is een verhaal over liefde en sex. Het speelt in Londen en deels in Italië. Marcus, de man rechts op het omslag is een verlegen, aanvankelijk slanke jongeman die zich op een feestje afzijdig houdt en geen contact kan maken. Nancy, de vrouw in het midden, ziet hem uiteindelijk staan en legt contact met hem. Ze zijn beide Joods en Nancy ontfermt zich over Marcus die geleidelijk ontdooit. Het middel dat ze daartoe inzet is seks. Ze trouwen en maken een huwelijksreis naar Italië. Marcus gaat werken bij een antiquair in Londen, Nancy heeft een administratieve baan. Marcus heeft het goed thuis, maar hij wordt steeds dikker en vadsiger. Nancy wordt zwanger en krijgt een baby, een meisje. Het stel besluit een kindermeisje in dienst te nemen, de knappe Duitse Ilse. Terwijl Nancy naar haar werk is, ligt Marcus al gauw met Ilse te vrijen. Toen de verblijfsvergunning van Ilse afliep, vroeg Nancy: ‘Mis je haar?’ ‘ik mis mijn bedgenoten altijd’ antwoordt Marcus. Ik denk dat veel vrouwen in zo’n situatie razend zouden worden, maar zij pakt hem op een andere manier: ‘je hebt hangborsten, net als een vrouw. Ik ben zelf een vrouw van Rubens geworden’. Toch steekt ze haar armen uit om hem te omhelzen. Het eindigt in een vrijpartij die de pijn overwint. Wat me opvalt is dat de schrijfster nergens moraliseert, het verhaal past wel bij de jaren zestig, waarin vrijmoedigheid meer gewaardeerd werd. De beschrijvingen zijn levendig en het verhaal is goed te volgen.