Els staat in de keuken bij het aanrecht. Met een scherp mes schilt zij de asperges.  Dat wordt smullen vanavond.

Ineens hoort ze geluid bij de tuindeur, dan is het weer stil.  Even later staat de man achter haar.

Hij begint te fluisteren:  ‘je bent mijn perzik, mijn pruimencompote, je bent voor mij de kers met pit, mijn heerlijke lentesalade, mijn zalige sorbet, de vrouw waar ik naar hunker.’  Ze voelt zijn handen klemmen rond haar taille.

‘Je praat als een dichter, maar Ik weet wat je wil,  het rijmt op de ruimte waar we nu zijn.’

‘Wil jij ook Els?’

‘Kom maar mee naar de bedbank, buurman!’

Het vlijmscherpe mes laat ze in een zak van haar spijkerbroek glijden.

zie ook: http://120w.nl/2014/heerlijk-fruit/