Slauerhoff bereisde de hele wereld. Hij werkte als scheepsarts en voelde zich overal en nergens thuis: alleen in mijn gedichten kan ik wonen, nooit vond ik ergens onderdak. Dat rusteloze bestaan van de al op 38 jarige leeftijd overleden dichter en schrijver Slauerhoff komt ook in de vijf verhalen in deze bundel tot uiting. Het is poëtisch proza met rauwe verhalen, vol angst en verlatenheid. Dit komt bijvoorbeeld tot uiting in ‘ De laatste reis van de Nyborg’, over een schip dat ten onder gaat. Vooral als romantisch dichter hoort Slauerhoff tot de hoogtepunten in de Nederlandse literatuur, maar het lezen van deze verhalen voegt daaraan toch iets toe, je ervaart iets van de rauwe werkelijkheid van het zeemansbestaan dat toch wel ver verwijderd is van gedichten lezen bij het haardvuur en het introverte waarmee je poëzie kunt associëren. Met zijn zwakke gezondheid en zijn gewaagde levensstijl tartte Slauerhoff het lot dat hij jong zou bezwijken en daarbij toch een indrukwekkend oeuvre achterliet. Meer dan schuim en as!